Χρήστος Βυζάντιος, Ιστορία του τακτικού στρατού 1821-1833, εισαγωγή-επιστημονική επιμέλεια-σχόλια: Νίκος Θεοτοκάς-Διονύσης Τζάκης, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, Αθήνα 2020, 456 σελ.
Κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις του Ιδρύματος Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, η Ιστορία του τακτικού στρατού 1821-1833, του αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 Χρήστου Βυζάντιου, με εισαγωγή, επιστημονική επιμέλεια και σχόλια των ιστορικών Νίκου Θεοτοκά (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Διονύση Τζάκη (Ιόνιο Πανεπιστήμιο). Πρόκειται για τον τρίτο τόμο της σειράς «Κείμενα Μνήμης» και η έκδοσή του εντάσσεται στον κύκλο δράσεων «1821-2021: 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821», με τον οποίο το Ίδρυμα της Βουλής μετέχει στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της επετείου του Εικοσιένα.
Όπως σημειώνουν στην εισαγωγή του τόμου οι δύο επιμελητές: «Ο Χρήστος Βυζάντιος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1805. Στην επαναστατημένη Ελλάδα έφθασε το 1824 ή στις αρχές του 1825. Πολέμησε έκτοτε ως στρατιώτης και χαμηλόβαθμος αξιωματικός. [...] 'Ήταν ένας από τις πολλές χιλιάδες των μαχητών της ελληνικής επανάστασης που δεν διαδραμάτισαν σημαντικούς ρόλους στην εξέλιξή της. Ο Βυζάντιος δεν ανήκει στους πρωταγωνιστές του Εικοσιένα και, ασφαλώς, δεν συγκαταλέγεται στα γνωστά και αναγνωρίσιμα πρόσωπα του Αγώνα. Το όνομά του, ωστόσο, δεν έμεινε στην αφάνεια και αυτό έχει τη δική του εξήγηση: είναι από τους λίγους που έγραψαν απομνημονεύματα και ιστορικά έργα για την Επανάσταση, κάτι που τον διακρίνει έτσι κι αλλιώς από τη συντριπτική πλειονότητα των αγωνιστών. Η ιδιαιτερότητα της γραφής του Βυζάντιου αλλά και η οπτική του σε σύγκριση με τις εξιστορήσεις των άλλων έχει να κάνει με το γεγονός πως η συμμετοχή του στον πόλεμο έγινε μέσα από τις τάξεις του ολιγάριθμου τακτικού στρατού και όχι με κάποιο από τα πολλά άτακτα σώματα που αποτέλεσαν το βασικό κορμό του επαναστατικού στρατού. Η εντελώς διαφορετική εμπειρία του από τη ζωή στα στρατόπεδα και από τα πεδία των μαχών καθιστά την ιστορία του εξαιρετική/σπάνια και για αυτό πολύτιμη ιστοριογραφική πηγή».