ΜΠΙΤΣΑΝΗ Ε.

Διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών της Αθήνας στην Πολιτισμική Κοινωνιολογία, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Ελλάδα στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανειστήμιο. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Υγείας Πρόνοιας του ΤΕΙ Καλαμάτας. Έχει διδάξει σε σεμινάρια της Ελληνικής Εταιρίας Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ανάπτυξης (Ε.Ε.Τ.Α.Α.),του Κέντρου Έρευνας για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) σε συνεργασία με την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, εργάσθηκε ως ειδικός επιστήμων, επιστημονικός σύμβουλος σε ερευνητικά κέντρα (Κέντρο Έρευνας για θέματα Ισότητας), αναπτυξιακές δημοτικές εταιρίες, δήμους (ΑΙΤΩΛΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ Α.Ε., δήμους ορεινής Ναυπακτίας κ.ά.), στο Επιμελητήριο Μεσσηνίας, στο Δίκτυο Ελαιοπαραγωγικών Πόλεων της Μεσογείου και στον Πολιτιστικό Οργανισμό Ελαιολάδου, και είναι υπεύθυνη ερευνητικών προγραμμάτων υποστηριζόμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από Ελληνικούς Οργανισμούς. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα είναι ιστορική έρευνα και ανάλυση του Μεσογειακού Πολιτισμού, χώρος και πολιτισμική ταυτότητα, τοπική Αυτοδιοίκηση και πολιτισμική διαχείριση, μελέτη τοπικών κοινωνιών, πολυπολιτισμικών ομάδων ανάλυση και τεκμηρίωση. Το έργο της περιλαμβάνει άρθρα σε περιοδικά αναγνωρισμένου κύρους και επιστημονικές μονογραφίες. Από τις τελευταίες δημοσιεύσεις Α. Στο περιοδικό επιστημονική επετηρίδα εφαρμοσμένης έρευνας (applied research review). «Ευρώπη και Πολιτισμός: Ζητήματα Πολιτικής» σε συνεργασία με την κο Β.Πανάγου(Vol VI, Νο 1,2001,σελ. 39-57). «Ο γεωργικός τομέας στο πλαίσιο μιας ανεπτυγμένης οικονομίας», σε συνεργασία με τον Καθηγητή κ. Θ. Παπαηλία (Vol VI, Νο 1,2001,σελ. 167-181)και κ. Β. Πανάγου «Τοπική Αυτοδιοίκηση και Μ.Μ.Ε» συνερ. Β.Πανάγου Γ. Στο περιοδικό επιθεωρησή οικονομικών επιστημών (review of economic sciences). «Γεωργικός Τομέας και Ενωμένη Ευρώπη: Η Ιστορική Αναγκαιότητα Ύπαρξης της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής ως Συνέχειας των Εθνικών Γεωργικών Πολιτικών» ) συνερ. Β. Πανάγου Δ. Στο περιοδικό ειδικά θέματα του ιτε «Ελλάδα μια πολυπολιτισμική κοινωνία» συνερ. Ιωάννη Μπουλέ Πολιτισμική Διαχείριση. Τοπικές Πολιτικές σε συνθήκες πολυπολιτισμικότητας». ΔΙΟΝΙΚΟΣ, 2004 (τυπών.)

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ

o Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ.

Επιχειρούμε να περιγράψουμε τη συνθήκη του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τη διάσταση της εθνικής καταγωγής και της θρησκείας ως ιδιαίτερες αναλυτικές κατηγορίες της πολιτισμικής ταυτότητας του ανθρώπου. Ο πολιτισμικός πλουραλισμός της σύγχρονης κοινωνίας δε σημαίνει απλά ότι «διαφορετικές» ή «άλλες» πολιτισμικές ομάδες κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε διάφορες περιοχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, αλλά ότι αποτελούν μέρος της κοινωνικής δομής της χώρας. Αυτές οι νέες πολιτισμικές κοινωνικές ομάδες που συγκροτούνται από ξένους μετανάστες, πρόσφυγες, λαθρομετανάστες, παλιννοστούντες και άλλους, έρχονται να προστεθούν σε παλαιότερες πολιτισμικές μειονότητες όπως τη π.χ. μουσουλμανική και την τσιγγάνικη στη δική μας ελληνική κοινωνία. Κάτω απ’ αυτή την οπτική γωνία λοιπόν, θα εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας στην απεικόνιση της πολυπολιτισμικής ταυτότητας της Θράκης και στη συνύπαρξη των διαφόρων πολιτισμικών ομάδων σ’ αυτή. Ειδικότερα θα στρέψουμε την προσοχή μας σε ιστορικά ζητήματα της μουσουλμανικής κοινότητας και θα υπεισέλθουμε στο ζήτημα των σχέσεων ανάμεσα στις επιμέρους πολιτισμικές κοινότητες της περιοχής. Η μελέτη της ιστορίας της μουσουλμανικής κοινότητας αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον διότι αφορά μια ιδιαίτερη πολιτισμική ομάδα με ομοιογένεια όχι μόνο ως προς τη θρησκεία αλλά και τη γλώσσα και τη καταγωγή. Η ίδια η ιστορία της μουσουλμανικής κοινότητας, ως συγκροτημένης οργανωτικής έκφρασης αυτής της πολιτισμικής ομάδας δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή. Η απεικόνιση και ανάλυση αφενός μεν των διαπολιτισμικών σχέσεων που δημιουργήθηκαν μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων στην περιοχή, αφετέρου δε της ιδιαίτερης πολιτισμικής ηθικής που αναπτύχθηκε, δεν βοηθάει μόνη στην κατανόηση και τη θετική αποδοχή από την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά συμβάλλει ουσιαστικά στην αποτελεσματική ενημέρωση όλων των φορέων δημοσίων και ιδιωτικών που ασχολούνται με τη διαχείριση των καθημερινών ζητημάτων του πολυπολιτισμικού φαινομένου.

o ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΡΟΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ, ΤΟΝ 20^Ο ΑΙΩΝΑ

Η μετανάστευση είναι ένα από τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα τα τελευταία χρόνια. Οικονομικοί, πολιτικοί ευρύτερα κοινωνικοί είναι συνήθως οι αιτίες που προκαλούν τις μετακινήσεις των πληθυσμών, είτε στο εσωτερικό μιας χώρας είτε μεταξύ των χωρών και η απαρχή του φαινομένου αυτού βρίσκεται στα βάθος της ιστορίας. Για τρεις χιλιάδες χρόνια οι μεταναστεύσεις έφτιαχναν την ιστορία και την ενότητα της Μεσογείου έχοντας τα ίδια χαρακτηριστικά. Όλες οι μετακινήσεις σκιαγραφούν τη μορφή μιας Μεσογείου που είχε χάσει τον οικονομικό έλεγχο του κόσμου και προσέγγιζε με καθυστέρηση τη βιομηχανική εποχή. Ο χώρος της Ανατολικής Μεσογείου αποτελείται από εύθραυστες χώρες δοκιμασμένες ακόμα και σήμερα από πλήθος ενόπλων συρράξεων στην περιοχή και που πολλές από αυτές είχαν γνωρίσει την αποικιοκρατία με ότι αυτή συνεπάγεται, ενώ στη συλλογική ιστορική μνήμη του αραβικού κόσμου η εποχή των σταυροφοριών έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της. Στη σημερινή εποχή ο αραβικός- Μουσουλμανικός Κόσμος βρίσκεται ακόμα στο δίλημμα αν θα πρέπει να διατηρήσει την πολιτιστική και θρησκευτική του ταυτότητα απορρίπτοντας το νεωτερισμό που συμβολίζει η Δύση ή θα πρέπει να ακολουθήσει το δυτικό πρότυπο του εκσυγχρονισμού διακινδυνεύοντας να χάσει την ταυτότητά του. Εδώ θα επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας στις μετακινήσεις του αραβικού κόσμου της Ανατολικής Μεσογείου και στην ιδιαιτερότητά του. Θα επιχειρήσουμε την αναφορά στις μεταναστευτικές ροές του 20^ου αιώνα ούτως ώστε να κατανοηθεί η πραγματικότητα των σημερινών μεταναστευτικών ρευμάτων στην περιοχή αυτή. Επίσης θα αναλυθούν οι διαφορετικοί τύποι μετανάστευσης και οι διαφορετικοί μεταναστευτικοί δρόμοι κάθε ιστορικής περιόδου, καθώς και οι επιπτώσεις των μετακινήσεων αυτών τόσο στις κοινωνίες των χωρών προέλευσης όσο και στις κοινωνίες των χωρών υποδοχής, αλλά και στα ίδια τα άτομα τα οποία μετακινούνται.