Η επιδημία της πανώλης στην Κέρκυρα, το 1815-16, αποτελεί την τελευταία ισχυρή εμφάνιση της νόσου στο νησί των Φαιάκων κατά τον 19ο αιώνα, με οδυνηρά αποτελέσματα, ιδίως για τους κατοίκους της περιοχής της Λευκίμμης, στο νότιο τμήμα του νησιού. Η ιστορία της επιδημίας αναδύεται από τις μαρτυρίες της Βρετανικής Διοικητικής Αρχής των Επτανήσων, μέσω των επίσημων Προκηρυγμάτων και Δηλοποιήσεων που εξέδιδε κατά τη διάρκεια της νόσου, προς αποφυγήν της διάδοσης της ασθένειας σε άλλες περιοχές του νησιού. Η αυστηρότητα των διαταγών της Διοίκησης προς τους κατοίκους αντανακλά την έντονη ανησυχία των αρχών για τον περιορισμό της μετάδοσης της αρρώστιας καθώς και για την κατά γράμμα τήρηση του υγειονομικού πρωτοκόλλου για την πρόληψη της νόσου και τη θεραπεία των πληγέντων.
Δημήτριος Ανωγιάτης-Πελέ, Ιωάννα Αθανασοπούλου, Η επιδημία της πανώλης στην Κέρκυρα το 1815-16, από τον συλλογικό τόμο 17ο Συμπόσιο: Ιατρο-Κοινωνικές Διαστάσεις των Πανδημιών-Επιδημιών από την Αρχαιότητα μέχρι την Covid-19, τόμος 17ος - Α, Επιμέλεια έκδοσης Π.Ν.Ζηρογιάννης, Ε. Βογιατζάκης, Εταιρεία Διάδοσης Ιπποκράτειου Πνεύματος, Αθήνα 2022.
Συνημμένο στη σελίδα θα βρείτε το άρθρο, καθώς και τους δυο πλήρεις τόμους του 17ου Συμποσίου της ΕΔΙΠ.